Wanneer stilte spreekt

Soms zijn het niet de woorden die blijven hangen, maar de stilte ertussen. In die stilte ontstaat ruimte: voor gevoelens, herinneringen en gedachten die zich niet zomaar laten opschrijven. Voor mij is schrijven vaak het vertalen van wat in stilte werd geboren. 

Waar woorden ophouden, begint vaak het echte verhaal. ~ M.J.

De kracht van pauzes 

Tijdens het schrijven merk ik hoe belangrijk het is om niet altijd door te willen gaan. Soms helpt het juist om even afstand te nemen. Een wandeling, een blik naar de lucht, een moment van niets. In die pauzes groeien vaak de mooiste inzichten. Het lijkt alsof het verhaal zelf fluistert: wacht nog even, ik ben er bijna. 

Schrijven als luisteren

 Ik heb geleerd dat schrijven niet alleen bedenken is, maar ook luisteren. Naar de stemmen van mijn personages, naar mijn eigen gevoel, naar dat stille laagje onder de oppervlakte. Wie goed luistert, ontdekt dat een verhaal vaak meer wil zeggen dan wat ik in eerste instantie opschrijf. 

Stilte als deel van het verhaal

 Wat onuitgesproken blijft, heeft soms evenveel kracht als de woorden die wel op papier staan. Net zoals in het echte leven. Een blik, een gebaar, een stil moment kan meer vertellen dan duizend zinnen. Die ruimte wil ik mijn verhalen geven, zodat lezers zelf kunnen invullen, voelen en ontdekken. 

Wat stilte mij leerde 

Stilte heeft me geduld geleerd. Het vertrouwen dat woorden hun weg wel vinden, ook al lijken ze even zoek. En misschien nog belangrijker: dat niet alles altijd gezegd hoeft te worden. Soms is het genoeg dat iets gevoeld wordt.

In die stille lagen ligt voor mij de schoonheid van schrijven. Het is daar dat verhalen geboren worden, om later in volle bloei te mogen verschijnen.